Η πανοπλία/ L'armatura

Η πανοπλία/ L'armatura

Ζούσε κάποτε, σ’ έναν τόπο μακρινό, ένας ιππότης δυνατός και ανδρείος, πιστός στους φίλους και τρομερός στους εχθρούς, και σαν ιππότης απροσδόκητα ευαίσθητος και ρομαντικός με τις γυναίκες.

Χρόνια πολεμούσε υπηρετώντας την ιδέα του για έναν κόσμο πιο δίκαιο, πιο όμορφο, πιο ασφαλή για τους αθώους. Τόσα χρόνια, που είχε ξεχάσει πως είναι να ζεις χωρίς να δίνεις μάχη.

Αγαπημένο του φετίχ, ήταν η περικεφαλαία της πανοπλίας του, την οποία γυάλιζε και λάδωνε καθημερινά , για να είναι όμορφη και να τον κρατάει ασφαλή. Τόσο την πανοπλία, όσο και την περικεφαλαία, σπάνια τα αποχωριζόταν.

Πριν από μερικούς μήνες γνώρισε την Φραντζέσκα, με την οποία βρισκόταν κάθε φορά, που γυρνούσε στον τόπο του μετά από τις μικρές ή μεγαλύτερες μάχες του στα γύρω βουνά. Συναντιόντουσαν πάντα βράδυ, έξω από τον πύργο της και περπατούσαν στην γύρω περιοχή, καταλήγοντας πάντα στο προστατευμένο από τα ψηλά βράχια ξέφωτο στο κοντινό δάσος

Όταν γυρνούσε, περνούσε κάτω από το παράθυρό της και χωρίς να ξεπεζέψει από το άλογό του , έριχνε πετραδάκια στο παράθυρό της, το σύνθημα για να κατέβει. Κι αυτή έτρεχε να τον συναντήσει και καθόταν μαζί του μιλώντας με οικειότητα, που μεγάλωνε κάθε φορά που ξαναβρισκόταν. Την αποχαιρετούσε μ’ ένα χάδι και την υπόσχεση πως το σπαθί του θα την προστάτευε.

Πάντα τον έβλεπε με την πανοπλία του και σπάνια , μετά από παρακάλια, χάδια και πειράγματα , έβγαζε την περικεφαλαία για λίγο, ίσα για του χαϊδέψουν το πρόσωπο τα λυτά της μαλλιά. Μετά την ξανάβαζε κι έφευγε για μια καινούρια μάχη, για έναν καινούριο πόλεμο. Έβλεπε τον αναβάτη και το άλογο να ξεμακραίνουν και η καρδιά της μάτωνε. Δεν είχε την δύναμη όμως να του ζητήσει να μείνει.

Ο καιρός περνούσε κι η Φραντζέσκα άρχισε να γίνεται πιο επίμονη. Άρχιζαν να σπαταλάνε τον πολύτιμο χρόνο που περνούσε μαζί με διαπληκτισμούς, που ξεκινούσαν και κατέληγαν στο ίδιο πάντα θέμα. Εκείνη επέμενε πως έπρεπε να την εμπιστευτεί, μια και δεν κουβαλούσε ποτέ μαζί της όπλα κι αυτός επέμενε πως δεν μπορούσε να ριψοκινδυνέψει παραπάνω, ούτε καν μαζί της

Είχαν ήδη περάσει αρκετοί μήνες από την γνωριμία τους, όταν κατεβαίνοντας εκείνο το πανσέληνο βράδυ, την είδε να κρατάει μια αγκαλιά τριαντάφυλλα. Περίεργος την ρώτησε τι τα ήθελε, αλλά αυτή του χαμογέλασε αινιγματικά και δεν απάντησε. Ξεκαβαλίκεψε το άλογό του και ξεκίνησαν για τον γνωστό τους περίπατο.

Όταν έφτασαν στο ξέφωτο, η Φραντζέσκα ακούμπησε κάτω τα τριαντάφυλλα, έβγαλε όλα της τα ρούχα κι έμεινε γυμνή μπροστά του να τον κοιτάζει προκλητικά. Ο ιππότης γύρισε από την άλλη πλευρά το κεφάλι του και της ζήτησε να ντυθεί ξανά. Αυτή ντύθηκε χωρίς να πάρει τα μάτια της από πάνω του και του είπε.

«Σε περίμενα να έρθεις έχοντας μαζέψει όλο τον έρωτα, που με καίει τόσο καιρό για σένα. Θέλησα να κάνω ένα δώρο και στους δυο μας , αλλά εσύ δεν θέλησες να το δεχτείς. Το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να βγάλεις για μια φορά την πανοπλία σου. Τουλάχιστον βγάλε την περικεφαλαία και άσε με να σε φιλήσω».

Ο ιππότης δεν μίλησε. Την έπιασε από το χέρι και την οδήγησε στην άκρη από τα βράχια, όπου με δυσκολία έκατσε λόγω της πανοπλίας. «Αγαπημένη μου» της είπε τέλος «έλα, κάτσε δίπλα μου. Ξέρεις ποιος είμαι και πως ζω. Θα πρέπει να με δεχτείς όπως είμαι ή να χωρίσουμε για πάντα. Σεβάσου την επιθυμία μου, όπως εγώ σεβάστηκα εσένα

Η Φραντζέσκα έκατσε δίπλα του κι άρχισε να του διηγείται ιστορίες, κοιτώντας συνεχώς τα μάτια του, που κουρασμένα ανοιγόκλειναν. Συνέχισε να του διηγείται μέχρι που αυτός αποκοιμήθηκε. Τότε σηκώθηκε και πήρε τα τριαντάφυλλα που είχε αφήσει στο έδαφος. Στάθηκε μπροστά του και παίρνοντας δύο τριαντάφυλλα, ένα σε κάθε χέρι, έσπρωξε βίαια τα κοτσάνια τους στις σχισμές της περικεφαλαίας.

Ο ιππότης ξύπνησε νιώθοντας τον πόνο , από τα αγκάθια που τον τρυπούσαν, στο πρόσωπο. Έβγαλε την περικεφαλαία, ενώ το αίμα του έβαφε το πρόσωπο. Αυτή έπιασε με τα δυο της χέρια το κεφάλι του και του έδωσε ένα φιλί και μια δαγκωνιά στα χείλη, αγνοώντας το αίμα που την λέκιαζε

Μέχρι να προλάβει ο ιππότης να αντιδράσει, άρπαξε τα υπόλοιπα τριαντάφυλλα και την περικεφαλαία κι άρχισε να σκαρφαλώνει στα βράχια μπροστά της. Λες κι η φύση είχε συνωμοτήσει μαζί της το φεγγάρι εξαφανίστηκε πίσω από τα σύννεφα, αφήνοντάς τους στο σκοτάδι. Ξετρελαμένος από τον θυμό , τον πόνο και την κοροϊδία , ο ιππότης έβγαλε το σπαθί του κι άρχισε να την απειλεί προσπαθώντας να την διακρίνει στις σκιές των βράχων.

Την άκουσε να γελάει και συνειδητοποίησε πως δεν ήξερε τον ήχο του γέλιου της. Χαμήλωσε το σπαθί του και της ζήτησε με ήρεμη φωνή να σταματήσει να παίζει και να κατέβει από τα βράχια. Είδε τα ροδοπέταλα που πέφτανε πάνω στο σπαθί του και κοίταξε πάνω του. Εκείνη την στιγμή το φεγγάρι ελευθερώθηκε από τα σύννεφα και φώτισε την σκηνή

Καθόταν στην άκρη του βράχου , ισορροπώντας με δυσκολία. Είχε ακουμπήσει την περικεφαλαία του πάνω στα τριαντάφυλλα που περίσσεψαν και στεκόταν δίπλα τους σαν μαινάδα. «Θα σε ρωτήσω για μια τελευταία φορά.» είπε «Και σου ορκίζομαι πως θα σεβαστώ την επιθυμία σου , όποια κι αν είναι αυτή. Τι θέλεις πραγματικά; Την πανοπλία και την περικεφαλαία σου ή εμένα και την αγάπη μου

Ο ιππότης της δεν απάντησε . Ούτε έδειξε να την ακούει. Έστρεψε το βλέμμα του στο φεγγάρι και περίμενε. Η Φραντζέσκα κατέβηκε με τα χέρια αδειανά και τα μαύρα μάτια της γεμάτα δάκρυα. Πέρασε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει. Μόλις ξεμάκρυνε, ο ιππότης γύρισε και κοίταξε ψηλά στα βράχια την μεγάλη του αγάπη

Έβγαλε με αργές κινήσεις την πανοπλία για να μπορέσει να σκαρφαλώσει στα βράχια.

Πηγή : http://fpmessageinabottle.blogspot.gr/2009/08/blog-post_12.html

https://Kinimatografosteatro.blogspot.com/ -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

 ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.