Μηναγύρται, Αἰσώπου Μῦθοι [ΣΛΣΤ]/ Menagyrte, Esopo mito

Μηναγύρται, Αἰσώπου Μῦθοι [ΣΛΣΤ]/ Menagyrte, Esopo

mito

Μηναγύρται ὄνον ἔχοντες τούτῳ εἰώθεσαν τὰ σκεύη ἐπιτιθέντες ὁδοιπορεῖν. Καὶ δή ποτε ἀποθανόντος αὐτοῦ ἀπὸ κόπου, ἐκδείραντες αὐτόν, ἐκ τοῦ δέρματος τύμπανα κατεσκεύασαν καὶ τούτοις ἔχρωντο. Ἑτέρων δὲ αὐτοῖς μηναγυρτῶν ἀπαντησάντων καὶ πυνθανομένων αὐτῶν ποῦ εἴη ὁ ὄνος, ἔφασαν τεθνηκέναι μὲν αὐτόν, πληγὰς δὲ τοσαύτας λαμβάνειν ὅσας ποτὲ οὐδὲ ζῶν ὑπέμεινεν.

Οὕτω καὶ τῶν οἰκετῶν ἕνιοι, καίπερ τῆς δουλείας ἀφειμένοι, τῶν δουλικῶν ἀρχῶν οὐκ ἀπαλλάττονται.

Στα νέα Ελληνικά

    Οι Μηναγύρται είναι γνωστοί κυρίως απο τα Βυζαντινά χρόνια• Ο Ιωάννης Τζέτζης διασώζει:

"Οπόσοι περιτρέχουσι χώρας και προσαιτούσι και όσοι κατ΄ αρχίμηνον του Ιανουαρίου και του Χριστού γεννήσει και [των] Φώτων τη ημέρα οπόσοι περιτρέχουσι τας θύρας προσαιτούντες μετά ωδών ή επωδών ή λόγων εγκωμίων .................................... ούτοι αν πάντες λέγοιντο κυρίως Μηναγύρται".

    Είναι φανερό οτι αυτές οι συνήθειες έχουν επιβιώσει ώς σήμερα με τη μορφή των καλάντων, αλλα επίσης είναι φανερό ότι στα Βυζαντινά χρόνια γινόταν πολύ πιό εκτεταμένα κ περισσότερο από ενήλικες παρά απο μικρά παιδιά, κ η έννοια του μηναγύρτη σχεδόν εντελώς ταυτιζόταν με αυτή του ζητιάνου (όχι οτι σήμερα δέν είναι συχνότατα ζητιάνοι οι καλαντιστές, αλλά στα Βυζαντινά χρόνια όλοι αυτοί που κάνανε όπως αναφέρθηκε θεωρούνταν κ ήταν ζητιάνοι, κ κάνανε αυτήν τη δραστηριότητα όχι μόνο στις μεγάλες γιορτές που αναφέρονται, αλλά κ πολύ ευρύτερα. Η εκκλησία καταδίκαζε αυτές τις συνήθειες, αλλά κ ο λαός έβλεπε με περιφρόνηση τους μηναγύρτες), είναι ακόμη φανερό ότι οι πρακτικές αυτές είχαν τις ρίζες τους στην προχριστιανική αρχαιότητα κ στην προϊστορία ακόμη. Η λέξη μηναγύρτης δείχνει οτι στην προχριστιανική αρχαία Ελλάδα η "αγυρτεία" αυτή γινόταν κάθε μήνα, μάλλον κάθε νουμηνία (σε κάθε νέα σελήνη, που άρχιζε ο σεληνιακός μήνας). Ακόμη κ στην αρχαία Ελλάδα αυτή η αγυρτεία ήταν σε κακή υπόληψη, διότι ταυτιζόταν με ζητιανιά.

    Κάποιοι μηναγύρτες λοιπόν, χρησιμοποιούσαν έναν γάιδαρο όταν γύριζαν κ τραγουδούσαν επαιτώντας, στον οποίο γάιδαρο φόρτωναν τα πράγματά τους, όπως π.χ. τα σκεύη στα οποία μέσα έβαζαν τα πράγματα που τους έδιναν (διότι στην αρχαιότητα δέν έδιναν στους επαίτες χρήματα, αλλά μόνο είδη, προπάντων διάφορα φαγώσιμα). Κάποτε ο γάιδαρος απεβίωσε απο κόπωση. Τότε οι μηναγύρτες, οι ζητιάνοι δηλαδή, τον γδάρανε τον γάιδαρο κ το τομάρι του το φτιάξανε τύμπανα, τα οποία χτυπούσαν καθώς γύριζαν κ τραγουδούσαν τις επωδές τους.

    Μιά φορά, η παρέα αυτή των μηναγυρτών συνάντησε μιά άλλη παρέα μηναγυρτών, οι οποίοι τους ρώτησαν: "εσείς είχατε κ έναν γάιδαρο, τώρα πού είναι;" - "ά, πάει εκείνος ο γάιδαρος, ψόφησε, τώρα όμως τρώει χτυπήματα όσα δέν έφαγε σε όλη του τη ζωή!".

    (δηλαδή, ώς τύμπανο που έχει γίνει υφίσταται τα χτυπήματα).

[η ανωτέρω εικόνα προέρχεται από την ακόλουθη ιστοσελίδα :  https://chilonas.com/2012/09/06/httpwp-mep1op6y-qt/     όπου ο Αίσωπος ενώ σερβίρει δύο ιερείς_πίνακας του Francis_Barlow_1687_wikipedia]

Πηγή : https://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CE%B9%CF%83%CF%8E%CF%80%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CE%B9/%CE%9C%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CF%8D%CF%81%CF%84%CE%B1%CE%B9

https://Kinimatografosteatro.blogspot.com/ -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

 ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο