Η κλεψύδρα - La clessidra - The hourglass

Η κλεψύδρα - La clessidra - The hourglass

Στριφογύριζε ώρα στο κρεβάτι χωρίς να καταφέρει να κοιμηθεί κι αυτό το βράδυ. Κούρασε το κορμί και το μυαλό όλη την μέρα , ελπίζοντας πως θα τα κατάφερνε. Όμως κι αυτό το βράδυ θα ήταν ατελείωτο.

Σηκώθηκε, πήρε τα γνωστά σύνεργα και πήγε στο σαλόνι. Άναψε τα κεριά πάνω στο τραπέζι κι έβαλε μουσική. Έστησε τον καθρέφτη απέναντί της και πήρε στα χέρια την μικρή κλεψύδρα . Κοίταξε τα κομμένα μάτια της κι είδε το φως των κεριών μέσα τους. Γύρισε με μια αποφασιστική κίνηση την κλεψύδρα.

Τα μάτια της έμειναν ανέγγιχτα από τον χρόνο. Μέσα τους έβλεπε το κορίτσι που ήταν , την γυναίκα που έγινε, την γριά που θα έρθει. Χαμογέλασε στον καθρέφτη περιπαιχτικά. Το σωτήριο χαμόγελο, το έμβλημα και το όπλο της, ήταν ακόμα εκεί και περίμενε .

Δεν την πείραζε ο χρόνος που κυλούσε. Δεν την ενοχλούσαν οι μικρές ρυτίδες, οι πρώτες άσπρες τρίχες, τα λάθη που είχε κάνει, οι πληγές που δεν έκλεισαν. Γι’ αυτήν ήταν πάντα δεμένα με τα χαμόγελα, τις στιγμές ευτυχίας, την γνώση που απέκτησε, την εμπειρία των αισθήσεων.

Εκείνο που την ενοχλούσε όλο και περισσότερο τον τελευταίο καιρό ήταν η αίσθηση πως ο χρόνος είχε συρρικνωθεί κι ότι δεν προλάβαινε να βαδίσει παράλληλα μαζί του. Το τυπικό 24ώρο δεν της έφτανε για να ονειρευτεί. Και δεν μπορούσε να επεκτείνει την διάρκειά του, ούτε να κλέψει χρόνο εις βάρος της υπόλοιπης ταχτοποιημένης ζωής της.

Πέρασε αρκετά χρόνια χωρίς όνειρα. Χρόνια απόλυτης νηνεμίας , που όμως δεν της χάρισαν γαλήνη. Είχε πέσει σ’ ένα κώμα , που το ξύπνημα απ’ αυτό, έκανε πιο έντονη την δίψα για τις στιγμές που έχασε. Κι όλα ξεκίνησαν από την μικρή κλεψύδρα, που βρήκε τυχαία.

Πριν από μερικούς μήνες αποφάσισε να ανακαινίσει κάποια δωμάτια του σπιτιού. Πήρε μεγάλα χαρτοκιβώτια κι άρχισε να αδειάζει προσεχτικά τα συρτάρια, ξεκαθαρίζοντας επί ευκαιρία τα άχρηστα και ξεχασμένα αντικείμενα. Τότε την είδε. Μια μικρή κλεψύδρα , που δεν θυμόταν πως βρέθηκε ανάμεσα στα πράγματά της. Την έβαλε πάνω στο τραπέζι και ξεχάστηκε εκεί.

Εκείνο το βράδυ δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Πήγε στο σαλόνι , άναψε τα κεριά για να μην ενοχλεί το φως τους άλλους κατοίκους του σπιτιού κι έκατσε οκλαδόν στο χαλί, όπως συνήθιζε, ανάμεσα στο τραπεζάκι και τον καναπέ . Χάιδεψε με τα ακροδάχτυλα τα φύλλα των άσπρων τριαντάφυλλων, που είχε στο βάζο. Είδε τον παλιό επιτραπέζιο καθρέφτη, που είχε παρατήσει πάνω στο τραπέζι με σκοπό να τον πετάξει κι αναστενάζοντας τον έφερε μπροστά της.

Την τρόμαξε η παραίτηση που είδε στο πρόσωπό της. Ύψωνε πάντα σαν λάβαρο το μαχητικό της πνεύμα και δεν είχε καταλάβει πόσο είχε κουραστεί. Κοίταξε ακόμα πιο προσεκτικά το είδωλό της κι είδε πως κάτι έλειπε. Τα μάτια της έδειχναν ξεθωριασμένα σαν μουτζούρα στον καθρέφτη. Είχε χάσει τα άστρα των ματιών της.

Έκπληκτη και μουδιασμένη έπιασε μηχανικά την μικρή κλεψύδρα , την έφερε ανάμεσα στο πρόσωπό της και στον καθρέφτη και την αναποδογύρισε. Παρατηρούσε την άμμο που κυλούσε αργά , έβλεπε προσεχτικά κάθε κόκκο που έπεφτε κι ένιωσε μια περίεργη ζαλάδα. Έκλεισε τα μάτια της.

Άκουσε το θόρυβο των κυμάτων , ένοιωσε την μυρωδιά της θάλασσας και των πεύκων κι ανατριχιάζοντας άνοιξε τα μάτια. Είδε τον ήλιο να προβάλλει βάφοντας τον ουρανό με το μαγικό του πινέλο κι εκεί μπροστά της έναν γλάρο να πετάει στο φως. Τον γλάρο που είχε υποσχεθεί πως δεν θα χάσει ποτέ από τα μάτια της.

Έβγαλε μια κραυγή κι ο γλάρος γύρισε και την κοίταξε . Πέταξε γρήγορα κοντά της και έκατσε δίπλα της. «Θα είμαι εδώ» της είπε. «Όσο θα έρχεσαι και θα με ζητάς , θα είμαι εδώ για σένα. Θα είμαι εδώ να σε ξυπνάω από τον λήθαργο». Άπλωσε τα χέρια της να τον πιάσει κι αυτός πέταξε μακριά. Χαμογέλασε νιώθοντας την ζεστασιά της ελπίδας.

Όταν άνοιξε τα μάτια της , ο χρόνος της κλεψύδρας είχε τελειώσει. Δεν είχε μείνει ούτε ένας κόκκος άμμου. Κοίταξε με φόβο και ελπίδα την πυξίδα. Είχε περάσει μόνο μισή ώρα, αλλά ήξερε πως κράτησε πολύ περισσότερο στο ρολόι της καρδιάς της.

Ένιωσε το άρωμα από τα τριαντάφυλλα που ήταν στο τραπέζι και στρέφοντας το βλέμμα επάνω τους είδε πως είχαν γίνει κόκκινα. Κοίταξε τα μάτια της στον καθρέφτη και τα είδε να λάμπουν ξανά. Έσβησε τα κεριά και πήγε να ξαπλώσει. Η μαγεία είχε μπει στην ζωή της κι ο ύπνος χωρίς όνειρα ήταν καλοδεχούμενος.

Πέρασαν μήνες από εκείνη την πρώτη φορά. Κάθε βράδυ επαναλάβανε την ίδια διαδικασία, μην τολμώντας να αλλάξει την παραμικρή λεπτομέρεια , από φόβο μήπως χάσει το όνειρο. Κυνηγώντας το όνειρο, επεκτείνοντας τον χρόνο, γυρνώντας την κλεψύδρα ξανά και ξανά. Κι ο γλάρος ήταν πάντα εκεί.

Τα τελευταία βράδια η μαγεία ήρθε , αλλά αυτός ήταν απών. Γύριζε την πυξίδα, κλέβοντας κι άλλο χρόνο, μέχρι που την έβρισκε ξάγρυπνη το πρωί. Ήταν μόνη στο όνειρο κι η μαγεία της άφηνε την αίσθηση της άμμου στο στόμα. Σαν ναρκομανής γυρνούσε ξανά το βράδυ, παρά τις υποσχέσεις της προηγούμενης μέρας, προσπαθώντας να γυρίσει πίσω και να καταλάβει τι λάθος είχε κάνει.

Σήμερα για πρώτη φορά ήταν θυμωμένη. Οι άυπνες νύχτες την είχαν διαλύσει συναισθηματικά. Έστησε μπροστά της τον καθρέφτη. Κοίταξε τα λαμπερά μάτια της κι απέστρεψε το βλέμμα με θυμό , που ολοένα μεγάλωνε. Κράτησε για λίγη ώρα την κλεψύδρα στα χέρια της περιστρέφοντάς την , μία επάνω μία κάτω χωρίς να την αφήνει από τα μάτια της. Με μια αποφασιστική κίνηση την πέταξε κάτω.

Το γυαλί έσπασε και κόκκοι άμμου άρχισαν να κυλούν στο πάτωμα. Ένιωσε να στεγνώνει και διαλύεται. Ζαλίστηκε κι έκλεισε τα μάτια. Δεν μπορούσε να ανασάνει. Ο αέρας μέσα στην κλεψύδρα λιγόστευε. Κυλούσε σαν κόκκος κι έπεφτε χτυπώντας και ματώνοντας. Εγκλωβισμένη στην κλεψύδρα του ονείρου εξαφανιζόταν.

Άκουσε το θόρυβο των κυμάτων , ένοιωσε την μυρωδιά της θάλασσας και των πεύκων κι ανατριχιάζοντας άνοιξε τα μάτια. Είδε τον ήλιο να προβάλλει βάφοντας τον ουρανό με το μαγικό του πινέλο κι εκεί μπροστά της έναν γλάρο να πετάει στο φως.. Καθώς μια ηλιαχτίδα έπεσε πάνω του, κάτι έλαμψε στο φως της. Έβαλε τα χέρια της αντήλιο κι είδε πως στο ράμφος του κρατούσε μια μικρή κλεψύδρα.

Πηγή : http://fpparmirosedreamsagain.blogspot.gr/2009/09/blog-post_57. html

https://Kinimatografosteatro.blogspot.com/ 
-  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

 ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.