Η γαλάζια θεά και το παλικάρι...του μέλους του Νεραϊδόκυκλου, Φεγγαρένια - The blue goddess and the lad ... of the member of the Fairy Cycle, Fegarenia - L’ azzura dea e lo gagliardo ... del membro di Neraidocycle, la Lunarenia

Η γαλάζια θεά και το παλικάρι...του μέλους του Νεραϊδόκυκλου, Φεγγαρένια - The blue goddess and the lad ... of the member of the Fairy Cycle, Fegarenia  - L’ azzura dea e lo gagliardo ... del membro di Neraidocycle, la Lunarenia

 [η ανωτέρω εικόνα προέρχεται από την ακόλουθη ιστοσελίδα :  https://wallpaperstock.net/girl-taking-water-wallpapers_w12626.html ]

Η γαλάζια θεά και το παλικάρι...του μέλους του Νεραϊδόκυκλου, Φεγγαρένια - L’ azzura dea e lo gagliardo ... del membro di Neraidocycle, la Lunarenia

    Κάποτε ζούσε ένα παλικάρι σε ένα μακρινό μέρος..Το παλλικάρι μας μεγάλωνε και ήταν γεμάτος από όλα τα καλά που απλόχερα του είχαν δοθεί. Αλλά εκείνος δεν ήταν και τόσο ευτυχισμένος όπως έδειχνε. Κάτι του έλειπε, κάτι που θα του έδινε μεγαλύτερη χαρά και ευτυχία στην ζωή του. Εκείνος άρχισε να μεγαλώνει και να συνειδητοποιεί ότι η ζωή και ο γύρω κόσμος δεν ήταν ότι ήθελε και είχε φανταστεί. Έτσι ξεκίνησε να κάνει μικρά καθημερινά ταξίδια. Να φεύγει και να ταξιδεύει μέσα από μικρές αποδράσεις και να γεμίζει την ζωή του από όμορφες στιγμές. Εκείνος όπως ήταν δυνατός και έξυπνος ήξερε ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να τον σταματήσει. Μέσα του δεν σκέφτηκε τι απώλειες και συντρίμμια θα άφηνε στους άλλους ή στον ίδιο παρά μονάχα το ταξίδι και ο σκοπός του!

    Είχε βάλει σκοπό της ζωής του να φτάσει στον προορισμό του. Και από ότι φαίνεται θα τα κατάφερνε γιατί είχε πείσμα, θέληση, δύναμη και εξυπνάδα! Ταξίδεψε όπως ήθελε και αναζητούσε η ψυχή του. Στα ταξίδια που έκανε γνώρισε αρκετούς ανθρώπους, καλούς κακούς, πονηρούς, ψεύτικους. Ομορφιές αλλά και ασχήμιες της καθημερινής ζωής. Στο πέρασμα του άφηνε και από ένα μικρό λιθαράκι, την δική του σφραγίδα, το δικό του αποτύπωμα.

    Σε ένα τελευταίο του ταξίδι η ζωή του επιφύλασσε μια μικρή έκπληξη. Σε κείνο το ταξίδι συνάντησε μια μικρή γαλάζια θεά. Ο χρόνος περνούσε και μαζί και οι δυο έζησαν Στιγμές γεμάτες από φως και το ταξίδι τους ήταν ότι πιο όμορφο είχε συμβεί στην ζωή και των δυο. Για την γαλάζια θεά τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα και αληθινά από την αρχή. Δεν υπήρχαν όρια και νόμοι, παρά μόνο αυτοί της καρδιάς! Η Αγάπη της ήταν τόσο δυνατή που θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για εκείνον. Με τον καιρό, για το παλικάρι μας είχε γίνει μια απλή συνήθεια και απλά ζούσε κάποιες στιγμές χωρίς να ξέρει βέβαια τι αποτέλεσμα θα είχε!

    Εκείνη συνέχισε να τον Αγαπά κ να τον λατρεύει όπως την πρώτη φορά, τίποτα δεν είχε αλλάξει μέσα της αλλά εκείνος είχε αρχίσει να νιώθει εγκλωβισμένος από όλα που εκείνη του έδινε. 

    Η σχέση τους, με το πέρασμα του χρόνου άρχισε να γίνεται μονότονη, πιεστική και άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σύννεφα στον δικό τους ουρανό.

    Μέχρι που ήρθε και η πρώτη ρωγμή στην σχέση τους και το πρώτο στροβίλισμα ήταν τόσο δυνατό που γκρέμισε τα πάντα! Η γαλάζια θεά ένιωσε να χάνεται μέσα στο ξέσπασμα αυτό και να μην μπορεί να αντιδράσει, παρ όλες τις προσπάθειες της. Άρχισε να χάνει την θέληση και την δύναμη της. Να σβήνει κάθε στιγμή. Για εκείνον πάλι δεν ήταν κάτι το σημαντικό αφού ο σκοπός του ήταν το ταξίδι του και οι στιγμές που ζούσε.

    Έτσι ήρθε και το τέλος σε αυτή την σχέση.....

    Ένα τέλος που για εκείνην ήταν μαχαιριά στα στήθη και δεν ήταν εύκολο να κλείσει. Εκείνη η μαχαιριά, άφησε μια πληγή, ένα κενό τόσο μεγάλο που δεν ήταν σίγουρη αν θα έκλεινε με τον χρόνο. Εκείνος την άφησε και έφυγε για ένα ακόμα ταξίδι. Ταξίδευε εκ του ασφαλούς χωρίς να ξέρει τι συνέχεια της δικής του αναζήτησης!

    Η γαλάζια θεά κλείστηκε στον δικό της κελί ασφαλείας και κλείδωσε για πάντα την καρδιά της. Ορκίστηκε ότι ποτέ δεν θα άφηνε κάποιον να την πονέσει και να την πληγώσει έτσι ξανά!

    Ο χρόνος κυλούσε και για το παλλικάρι μας που μετά το τελευταίο ταξίδι κάτι μέσα του είχε αρχίσει να αλλάζει και αυτό τον τρόμαζε! Όλα του φαινόταν τόσο απόμακρα και ασήμαντα που η διάθεση και η θέληση να συνεχίσει το ταξίδι άρχισε να σβήνει και να χάνεται με το πέρασμα του χρόνου. Κάτι είχε σβήσει μέσα του και η δύναμη της αναζήτησης του δικού του ταξιδιού άρχισε να ξεφτίζει, να χάνεται. Έσβηνε το πρωί και ζούσε μονάχα την νύχτα, μαζί με το φεγγάρι. Ήξερε ότι η ζωή του είχε αλλάξει πια. Ένιωθε ότι κάτι του έλειπε! Τίποτα δεν το γέμιζε, πολλά από εκείνα που έκανε πριν καιρό τώρα πια δεν τα έκανε και τα έβλεπε βαρετά, κουραστικά, μονότονα. Κλείστηκε στον δικό του κόσμο και κρύφτηκε μέσα στο δικό του σκοτάδι, μέσα στην δική του φυλακή.

    Για πρώτη φορά μετά από καιρό ήρθε στην μνήμη του εκείνη...η γαλάζια θεά! Τον τρόμαξε η ιδέα ότι εκείνη είχε έρθει στο όνειρο του εκείνη την βραδυά του χειμώνα.

    "Όχι δεν πρέπει να το σκέπτομαι πρέπει να βρω την δύναμη να ξαναζήσω και να παλέψω για το δικό μου σκοπό", μονολόγησε εκείνο το βράδυ. Και όμως τίποτα δεν ήταν το ίδιο από εκείνη την βραδυά όλα άλλαξαν για το παλλικάρι μας. Συνέχισε να βλέπει την γαλάζια θεά σχεδόν κάθε βράδυ. Φοβήθηκε με την ιδέα και μόνο ότι εκείνη ήταν το δικό του ταξίδι, ο δικός του προορισμός!

    Το παλλικάρι μας δεν άντεχε άλλο και πήρε την απόφαση να γυρίσει πίσω ξανά. Κάτι για το οποίο είχε ορκιστεί από την αρχή του ταξιδιού του ότι δεν θα έκανε ποτέ γιατί δεν ήθελε να γυρίζει σε παλιές αναμνήσεις, έχανε τον προορισμό του, τον σκοπό του.

    Να όμως που ποτέ δεν πρέπει να λέμε ποτέ και να θυμόμαστε ότι η ζωή έχει άλλα σχέδια για όλους μας!

    Και έτσι το παλλικάρι μας γύρισε πίσω ξανά στην γαλάζια θεά αλλά τώρα τα πράγματα είχαν αλλάξει και έπρεπε να αποδείξει στην γαλάζια θεά ότι Άξιζε ο γυρισμός του και το να είναι μαζί της. Η γαλάζια θεά είχε αλλάξει(μόνο απέξω γιατί από μέσα η Αγάπη της για κείνων δεν είχε σβήσει ποτέ)!Είχε αλλάξει και η αιτία ήταν φυσικά εκείνος. Έγινε πιο δυνατή και αποφασιστική, πιο τολμηρή. Σκεφτόταν πιο πολύ με την λογική παρά με την καρδιά. Πράγμα που όταν εκείνος την αντίκρισε να τα χάσει. Μαγεύτηκε για άλλη μια φορά χωρίς να το περιμένει. Την Αγάπησε αληθινά αλλά φοβήθηκε την ίδια την Αγάπη, τρόμαξε. Δέχτηκε για άλλη μια φορά ότι εκείνη του έδινε απλόχερα και εκείνος το ένιωθε δυνατά γιατί ποτέ ίσως δεν είχε πάψει να την σκέφτεται παρόλα όσα έλεγε και ένιωθε...πάντα ήταν εκεί, δεν είχε φύγει ποτέ!

    Έτσι η γαλάζια θεά είχε αρχίσει να ζει και πάλι μέσα στο φως της αληθινής αγάπης και εκείνος ένιωθε σαν θεός δίπλα της και ελεύθερος να ζήσει το δικό του ταξίδι που είχε φτάσει πια στο τέλος του!

Πηγή : http://www.neraidokiklos.gr/forum/showthread.php?t=7343

https://Kinimatografosteatro.blogspot.com/ 
-  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

 ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.