Το κεντρί της μέλισσας - The sting of the bee - La puntura d'ape - Укус пчелы

Το κεντρί της μέλισσας / The sting of the bee / La puntura d'ape / Укус пчелы

Μεσημέρι καλοκαιριού κι ο ιδρώτας κολλούσε επάνω της σαν δεύτερο δέρμα.

Ένιωθε να βυθίζεται σ’ έναν γλυκό λήθαργο ακούγοντας τα τζιτζίκια έξω από το παράθυρο και μυρίζοντας ακόμα την θάλασσα , που έβγαινε σαν αλμυρός ιδρώτας από τους πόρους της. Από το μισόκλειστο πατζούρι μια ακτίνα ήλιου της χάιδευε το χέρι κι αυτό το ζεστό χάδι την χαλάρωνε.

Η σκέψη της ξεστράτισε πάλι κι η αγωνία την πλημμύρισε . Δεν θα τα κατάφερνε να κοιμηθεί. Και το βράδυ είχε μόνο στιγμές ανάπαυλας, δεν μπορούσε να ησυχάσει. Το προηγούμενο βράδυ και το βράδυ πριν από αυτό κι όλα τα βράδια από την μέρα που τον γνώρισε. Ένα μικρό βογγητό βγήκε από τα χείλη της, που αμέσως τα δάγκωσε με μανία.

Σηκώθηκε εκνευρισμένη από το κρεβάτι και πήγε ξυπόλυτη στην μικρή κουζίνα. Έκλεισε τα χέρια της σε γροθιές μπήγοντας τα νύχια βαθιά στην παλάμη, μήπως ο πόνος την συνεφέρει. Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα ανήμπορης λύσσας. Τίποτα δεν βοηθούσε να κατανικήσει αυτό το αίσθημα του πανικού, της ανυπόφορης αγωνίας του έρωτα. Που να ήταν τώρα, γιατί δεν επικοινώνησε μαζί της τόσες μέρες, σε ποια αγκαλιά κοιμόταν, τι όνομα φώναζε στα όνειρά του;

Από την αρχή της σχέσης τους κατάλαβε πως έτσι κι έμπαινε στην καρδιά της, θα σημάδευε την αρχή μιας άλλης εποχής στην ζωή της. Αν και ο συναγερμός χτύπησε από την πρώτη φορά που την αγνόησε επιδεικτικά , αυτή άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά της κι αφέθηκε στο μεθυστικό συναίσθημα του έρωτα, που την συγκλόνιζε. Τώρα , τόσους μήνες μετά, μετρούσε τις πληγές , που άφησε τόσο με την παρουσία όσο και με την απουσία του.

Άνοιξε το ψυγείο κι ήπιε το παγωμένο νερό από το μπουκάλι μέχρι που ένιωσε την κοιλιά της να τεντώνει . Η δίψα παρέμεινε κι το κάψιμο στα σωθικά της έγινε πιο έντονο , αντί να καταλαγιάσει. Πώς να κορέσει αυτήν την αχόρταγη δίψα, πώς να ξεγελάσει το κάψιμο, όταν αυτός ήταν μακριά; Πώς να γιατρέψει αυτήν την πληγή , που έχασκε ορθάνοιχτη μπροστά της και το βάθος της χανόταν στο παράπονο της ύπαρξης; Πώς να μην τον ψάξει ξανά, παρά τις υποσχέσεις που έδινε στον εαυτό της, όταν η έλλειψη του, σκοτείνιαζε τον κόσμο της;

Γύρισε στο δωμάτιο και πήρε το βιβλίο που είχε αφήσει στο κομοδίνο. Χωρίς να μπει στον κόπο να βάλει τις παντόφλες της, βγήκε στο μικρό μπαλκόνι με το βιβλίο αγκαλιά και σωριάστηκε σε μια καρέκλα. Έβγαλε τον σελιδοδείκτη από την έκτη μόλις σελίδα, την οποία είχε διαβάσει τουλάχιστον δέκα φορές χωρίς να καταφέρει να καταλάβει λέξη. Πρώτη φορά μετά από χρόνια δεν μπορούσε να βρει παρηγοριά ούτε και στα βιβλία. Δεν μπορούσε να συγκεντρώσει την σκέψη της και να μεταφέρει την πληροφορία στον εγκέφαλό της, που ο Μάριος είχε κάνει κατάληψη.

Έβγαλε την διπλωμένη στα τέσσερα σελίδα, που είχε κρυμμένη ανάμεσα στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου και διάβασε ξανά το μισοτελειωμένο γράμμα. «Αγαπημένε μου, αναρωτιέμαι πως θα ήταν να σε γνώριζα τώρα δα και να αρχίζαμε πάλι από την αρχή. Να με συντροφεύεις ξανά σε άσκοπες περιπλανήσεις. Να κυνηγιόμαστε στους δρόμους σαν μικρά παιδιά. Να χαμογελώ βλέποντας το πρώτο μήνυμα της ημέρας. Να σου λείπω και να μου το γράφεις με έμφαση. Να με παρηγορείς και να με μαλώνεις. Να γελώ με τους καυγάδες μας. Να με θέλεις και να μου το λες. Να είσαι εδώ και να το ξέρω πως σύντομα θα σ’ ανταμώσω. Αναρωτιέμαι…».

Τα μάτια της πλημμύρισαν με δάκρυα που τ’ άφησε να κυλίσουν πάνω στο χαρτί μουτζουρώνοντας τις λέξεις, εξαφανίζοντας τα «να», αφήνοντας μόνο την ερώτηση. Και το παράπονο. Δίπλωσε ξανά το χαρτί στα τέσσερα και το έκοψε στην μέση, και ξανά στην μέση, και ξανά , μέχρι που έμεινε με μια χούφτα κομφετί στο χέρι. Έτσι κομμάτια έγινε κι άμυνά της, το χιούμορ κι αυτοσαρκασμός, που επιστράτευε πάντα στα δύσκολα, η περηφάνια της και το πείσμα της ,που της έδιναν την δύναμη να σηκώνεται πάντα όρθια, η εμμονή και η προσήλωση σε ότι θεωρούσε σημαντικό, που την έκαναν να αγαπάει τα λάθη της. Έγειρε το χέρι και τα άφησε να πέσουν στο γεμάτο αποτσίγαρα τασάκι.

Γνωρίστηκαν χάρη στην αλλεργία της στις μέλισσες και την δική του προστατευτική φύση. Αν και η αλλεργία της ήταν γνωστή από τα παιδικά της χρόνια, ποτέ δεν θυμόταν να προστατεύσει τον εαυτό της. Της άρεσε να φοράει χαρούμενα, πολύχρωμα ρούχα όταν ήταν στην εξοχή, να κυλιέται στις παπαρούνες, να τριγυρνάει από λουλούδι σε λουλούδι μυρίζοντας , αγγίζοντας, χοροπηδώντας σαν παιδί, ενώ συχνά χανόταν στις μικρές περιπλανήσεις της λόγω της μειωμένης αίσθησης προσανατολισμού , που την χαρακτήριζε..

Έτσι κι εκείνη την ημέρα απομακρύνθηκε από την παρέα ακολουθώντας τα χωμάτινα μονοπάτια που οδηγούσαν σε λαβυρίνθους μέσα κι γύρω από το πευκόδασος, που είχαν πάει για πικνίκ. Άπλωσε το χέρι για να χαϊδέψει το ροζ λουλούδι που αντίκρισε κι η μέλισσα που κρυβόταν μέσα του, βρέθηκε δίπλα στο χέρι της. Πριν καλά - καλά το καταλάβει ένιωσε τον οξύ και ραγδαία αυξανόμενο πόνο, που ακολουθεί το τσίμπημα, ενώ σύντομα η οδυνηρή φαγούρα και το σταδιακό οίδημα της θύμισαν πως δεν είχε μαζί της τα αντισταμινικά της κι ότι δεν θυμόταν πώς να γυρίσει πίσω.

Τότε, σαν από μηχανής θεός, εμφανίστηκε ο Μάριος με την μηχανή του. Σταμάτησε δίπλα της , άκουσε το πρόβλημα, έβγαλε το κεντρί με το νύχι του, από κάτω προς τα επάνω, όπως ακριβώς έπρεπε, έβγαλε το φουλάρι που φορούσε κι έδεσε σφιχτά το χέρι της ώστε να επιβραδυνθεί η κυκλοφορία του δηλητηρίου κι όσο τα έκανε αυτά της μιλούσε ήρεμα προσπαθώντας να την εμψυχώσει. Την ρώτησε αν ζαλίζεται κι αν μπορεί να ανέβει στην μηχανή για να την μεταφέρει στο πλησιέστερο ιατρικό κέντρο και την κοίταξε στα μάτια για πρώτη φορά.

Ένιωσε την καρδιά της να χτυπά άτακτα και κατάλαβε πως το δηλητήριο της μέλισσας ήταν το λιγότερο που έπρεπε να την απασχολεί. Την περίμενε έξω από το ιατρικό κέντρο μέχρι να της κάνουν την ένεση κορτιζόνης. Την συνόδεψε σπίτι της και μιλήσανε μέχρι αργά, όταν τον κάλεσε για καφέ. Κι η γλυκιά ζάλη της πρώτης εκείνης μέρας, έγινε η αιτία για τον ίλιγγο του σήμερα.

Κοίταξε την μέλισσα που τριγυρνούσε από τις γλάστρες με τα λουλούδια στο τραπέζι της. Πήρε στα χέρια της το άχρηστο βιβλίο και με μια κοφτή και αποφασιστική κίνηση την χτύπησε μ’ αυτό. Ένα περίεργο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της όταν μάζεψε το βιβλίο και την σκοτωμένη μέλισσα και τα πέταξε στα σκουπίδια μαζί με το περιεχόμενο από το τασάκι..

Πηγή : http://fpmessageinabottle.blogspot.gr/2009/07/blog-post_22.html

https://Kinimatografosteatro.blogspot.com/ -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.(31/20)

 ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.